Bir keresinde en yakın arkadaşımın günlüğünü okumuştum - ne ayıp -
Acaba karşımızdakinin düşüncelerini okuyabilseydik ne olurdu ? diye.
Ama son günlerdeki keyifsiz hareketlerinin altında belki de bana söyleyemediği bir durum vardı.
Belki okursam bir ipucu yakalar yardım ederim diye düşünmüştüm.
Ve o günden sonra bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı, olamadı ....
Günlüğünde benim hayatlarında olmamdan artık yorulmaya başladıklarını yazmıştı.
Ne kadar pişman olduğumu hatırlıyorum
Keşke bilmeseydim dediğimi
O günden beri kimsenin hakkımda ne düşündüğünü merak etmedim.
Siz de etmeyin
Sonra altından kalkmanızın zor olduğu şeyler çıkabiliyor o taşın altından
Ya da o taş gelip kalbinizin orta yerine çörekleniyor, orada kalıyor ömrünüzce.
Öyle aklıma geliverdi işte ...
No comments:
Post a Comment