Hepimiz her an yoldayızdır. Yol daralır bazen, bazen kavislenir, çukurlar oluşur, düşeriz kalkarız, bazen başka yollarla kesişir, bazen iki yol yan yana gider sonra uzaklaşır birbirinden.
Yolu arada bir temizlemek de lazımdır. Kirlenir, yabani otlar çıkar, bakımsızlaşır, unuturuz yolumuzu, çıkarız bazen yine gireriz sonra.
Her gün hayata bir çentik atarız. Bugün yeni bir gün. Tekrar doğarız, bir konuyu hallederiz, hayat çentik çentik gider. Problem çıkar, çözeriz, yine çentik atarız. Atamayız bazen, problemler sarkar, diğer günlere, aylara, tutunamayız, tutturamayız, beceremeyiz çentik atmayı, ama sonunda atarız.
Yolda karşımıza büyük küçük sorunlar ve sorular çıkar. Yanıtlarız, yanıtlayamayız, her sorunun yanıtı olmasa da biz sorarız. Yolda, yollarda başkaları da vardır. İzleriz onları.
Yoldan geçen arabaları izlediğimiz gibi. Yolda giderken camdan bakıp arabalar ile çeşitli oyunlar oynarız ya, araba renkleri, markaları, plakaları gibi. Yolda da böyle minik oyunlar oynarız. Hayat tatlı oyunlardan oluşur genelde.
Bazen yolumuzu kapatırlar, özgürlük için hayaller kurarız. Yolda giderken veya yolumuz kesildiğinde kim olduğumuzu da anlarız, yolumuzun sınırlarını da. Yolda geçen her anı yaşayarak deneyimleriz.
Yolda başkaları zaman zaman bize eşlik etse de yol bizim yolumuzdur, istersek değiştiririz başka bir yola geçeriz. Bunu kendimiz hissederek, başkalarının yolda edindiği deneyimlere değil de kendi kişisel deneyimlerimize dayanarak yaparız, o zaman yol daha gerçektir.
Yolda çatışma da olur, değişim de dönüşüm de, önemli olan olumluya doğru olması. Yolda ilerledikçe yola nerde başlayıp nereye geldiğimizi ve içimizdeki yolcuyu da daha iyi tanırız. Yolda kendimizi de dünyayı da keşfederiz. Kendimizden de dünyadan da şüphe ederiz.
Bazen yolun kenarına, yaşamın kıyısına geliriz, tekrar yola dönmeye çekiniriz, kırılganlaşırız. Döneriz yine, kendi yolumuzu kendimiz kontrol altında tutmalıyız çünkü.
Derler ya yolcu yolunda gerek. Passenger must pass.
No comments:
Post a Comment